Type de document : Research Paper
Auteurs
استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تبریز
Résumé
L'étude des avant-textes nous fournit l'occasion de mettre en scène la profondeur et la dynamique dont les éléments forment les grandes questions d'analyse à travers la question du sens et de la forme. La rature des brouillons, dans son essence, reste l'un des motifs majeurs du "processus de la création", de l'avant-texte et même du texte final qui révèle sa fonction "communicative". En effet, la rature, ayant la fonction de porter les différents mécanismes de défense de son créateur, à travers la complexité de sa genèse, la mutation mentale, pourrait, d'une manière ou d'une autre, fait apparaître le raisonnement de sa formation. Ainsi, l'auteur en tant que lecteur réel, entre-t-il en dialogue avec son texte. En biffant, l'auteur établit une relation entre son esprit et la formation textuelle. D'ailleurs, la rature, en dénonçant un parcours intellectuel-mental, à travers les tâtonnements, refoule la potentialité du sens et dégage la fonction des mécanismes de défense. Sa déformation apparente met en marche les canevas présupposés (de l'inconscient) et, en s'appuyant sur le processus de la "suppression", témoigne de ses mouvements "en germe". Cela nous introduit dans un domaine psychanalytique qui dévoile de fortes évaluations des avant-textes et encourage le critique à éprouver les fonctionnements des écrits pré-rédactionnels de près. Du coup, en découvrant le côté textuel et surtout avant-textuel, cet article aurait pour but d'illustrer les "mutations inconscientes" des avant-textes et le rôle du "temps" en fonction de la formation textuelle.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
قلم‌خوردگی‌های یک چرک‌نویس یا سانسور یک ناخودآگاه؟
Auteurs [Persian]
- وحید نژادمحمد
- محسن آسیب پور
Résumé [Persian]
بررسی پیشامتن‌ها این امکان را فراهم می‌آورد تا به عمق عملکرد عناصری که در آفرینش صورت و معنای یک اثر نقش تعیین‌کننده دارند نزدیک شویم. خط‌خوردگی‌های یک چرک‌نویس در زمرۀ مهمترین ابزاری قرار دارد که منتقد برای آگاهی از فرآیند خلق اثر که در دو مرحلۀ تولید پیشامتن‌ها و متن نهایی (با کاربرد ارتباطی) محقق می‌شود بهره می‌گیرد. از آنجایی که خط‌خوردگی‌ها مرتبط با مکانیسم‌های دفاعی مؤلف هستند، تغییرات اعمال‌شده بر متن به نوعی گزارشی از جهش‌های روانی او را فراهم می‌آورد. بدین‌ترتیب، نویسنده به عنوان خوانندۀ متن خود به گفتگو با آن می‌نشیند. در واقع، با خط‌زدن نویسنده میان ذهن و روان خود از یک سو و تولید متن از سوی دیگر ارتباط برقرار می‌کند. قلم‌خوردگی با آشکارکردن روند فکری خالق اثر از لابه‌لای دغدغه‌ها و تردیدهایش نشان می‌دهد که چگونه آزادسازی مکانیسم‌های دفاعی داده‌های معنایی را به عقب رانده و در زوایای پیشامتن پنهان می‌کند. تغییرات ناشی از خط‌خوردگی‌ها از عملکرد ضمیر ناخودآگاه فرد خبر می‌دهد و اینچنین است که منتقد با محوریت دادن به مفهوم «سانسور» سعی دارد از تمایلات ناخودآگاه او آگاهی یابد. از این منظر، می‌توانیم بگوییم که منتقد با ارزش بخشیدن به پیشامتن‌ها به حوزۀ روانکاوی وارد می‌شود تا از نزدیک عملکردهای پیشانوشتاری یک متن را توضیح دهد. در این گفتار، برآنیم تا با توجه به مسألۀ «سیر تکوینی متن»، جهش‌های ناخودآگاه را که در پیشامتن منعکس می‌شود بررسی کرده و مفهوم متفاوتی از «زمان» در تولید اثر ارائه دهیم.
Mots clés [Persian]
- متن
- پیشامتن
- قلم‌خوردگی
- مکانیسم‌های دفاعی
- خوانش
- ناخودآگاه
)