Type de document : Research Paper
Auteurs
1 دانشیار گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تبریز
2 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تبریز
Résumé
La tendance de la sémiotique à découvrir les infrastructures qui régissent les œuvres (textes) littéraires a fini par faire négliger, sous l'effet du scientisme dont se réclame cette branche des sciences humaines, les particularités capables de caractériser ces œuvres dans le champ vaste de la littérature. En réaction à cette vue intégraliste sur la littérature, la sémiotique phénoménologique (phénosémiotique), en postulant que chaque texte sert, d'une manière qui reste propre à lui, de la force cognitivo-perceptive du sujet pour créer le monde dont il parle, cherche à lui rendre la vivacité d'origine. L'étude du processus de "référentialisation" discursive possède son propre intérêt à cet égard dans la mesure où les techniques qu'utilise une œuvre donnée pour dresser son monde fictif devant nos yeux sont nécessairement intransmissibles à d'autres. La représentation du statut descriptif du texte à travers son réseau spatio-temporel de schématisation, tel que le conçoivent l'auteur, les protagonistes et enfin le lecteur, procède d'une valorisation de la réalité extérieure et des mécanismes cognitivo-perceptives qui contribuent à l'apparition de cette réalité. Dans la discussion qui suit, nous visons à étudier, en nous inspirant des travaux des théoriciens connus du domaine, le projet de référentialisation d'un texte de Zola.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
درآمدی بر نشانه¬شناسی پدیدارشناخت با تکیه بر مفهوم «فضاسازی زبانی» در متنی از زولا
Auteurs [Persian]
- Mohammad Hossein Djavari 1
- Mohsen Assibpour 2
1
2
Résumé [Persian]
تمایل نشانهشناسی به کشف زیرساختهایی که آثار (متون) ادبی را به حرکت در میآورند موجب شد که علمگرایی این شاخه از علوم انسانی به قیمت نادیدهگرفتن ویژگیهایی که میتواند این آثار را از یکدیگر متمایز کند تمام شود. در واکنش به این کلینگری به ادبیات، «نشانهشناسی پدیدارشناخت» با تکیه بر این اصل که هر متن به گونهای متفاوت از دیگری توان ادراکی-شناختی فرد را برای آفرینش جهان مورد وصفاش به کار میگیرد در صدد برآمد تا اصالت از دسترفته را به آن بازگرداند. در راستای نیل به این مقصود، مطالعۀ فرآیند «فضاسازی زبانی» از اهمیت بسزایی برخوردار است، چرا که تکنیکهایی که یک متن ادبی برای خلق دنیای تخیلی خود به کار میگیرد الزاماً خاص خود اوست. بازنمایی ساختار توصیفی متن از طریق برقراری شبکهای از عناصر سهیم در شکل‌گیری بعد فضا-زمان، آنچنانکه در «آگاهی» نویسنده، شخصیتهای داستان و در انتها خواننده تجسم مییابد، در گروی ارزشبخشی به واقعیت بیرونی و فرآیندهای ادراکی-شناختی است که به آگاهی از این واقعیت منجر میشوند. در این گفتار در تلاش هستیم که بهواسطۀ نظریات نشانهشناسان مطرح در این حوزه، «فضاسازی زبانی» را از لابهلای یکی از متون زولا، نویسنده ناتورالیست قرن نوزدهم فرانسه، مورد بررسی قرار دهیم.
Mots clés [Persian]
- نشانه¬شناسی
- پدیدارشناسی
- فضاسازی زبانی
- فضا-زمان
- مرجع
)