Type de document : Research Paper
Auteur
Maître assistant, Université IBN TOFAIL, Maroc
Résumé
Les deux notions fondamentales dans le domaine de la linguistique textuelle sont : la cohésion et la cohérence. Ces deux notions entrent à la fois dans la production du texte et dans son interprétation. Alors, comment s’organise un texte ? Quelles sont les règles de la cohérence textuelle ? Quelle différence y a-t-il entre la cohérence et la cohésion ? Comment mieux interpréter un texte à la lumière de ces règles ? Telles sont les questions qui seront débattues au cours de notre communication. Au fil de notre travail, nous allons nous référer à la conception de différents linguistes tels que : Michel Charolles, Jacques Fontanille, Lita Lundquist et Dominique Maingueneau. En effet, on peut dire que la cohérence est une condition textuelle qui nécessite des rapports logiques et non-contradictoires entre les différentes phrases du texte, elle se rattache principalement à la signification générale de la totalité du texte, selon Michel Charolles (cf. Introduction aux problèmes de la cohérence des textes, 1978), quatre règles régissent cette propriété du texte et qui sont : la règle de répétition, la règle de la progression de l’information, la règle de non-contradiction et la règle de relation. A son tour, La pédagogue danoise Lita Lundquist distingue entre trois niveaux de cohérence : un niveau thématique, un niveau sémantique et un niveau pragmatique. Dans cet article, nous essayerons de relier les trois niveaux de cohérence établis par Lita Lundquist avec les quatre principes de la cohérence établis par Michel Charolles pour mettre en place un modèle d’analyse textuelle qui pourrait nous faciliter l’interprétation et la réception d’un texte littéraire quel qu’il soit. En ce qui concerne la cohérence thématique, nous allons étudier les procédés de répétition ainsi que les trois types de progression. Pour ce qui est de la cohérence sémantique, nous allons parler de la méta-règle de non-contradiction chez Michel Charolles. Quant à la cohérence pragmatique, nous allons présenter sa quatrième règle de la cohérence à savoir : la règle de relation.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
سازگاری متن به عنوان یک ابزار و یک هدف
Auteur [Persian]
- سعید الحجاری
استادیار، دانشگاه ابن طفیل، مراکش
Résumé [Persian]
دو مفهوم اساسی در زمینۀ زبانشناسی متنی عبارتند از: انسجام و قوام. این دو مفهوم هم در سطح تولید متن و هم در تفسیر آن وارد میشوند. اما یک متن چگونه سازمان مییابد؟ قوانین انسجام متنی کدامند؟ تفاوت میان انسجام و قوام چیست؟ چگونه با توجه به این قوانین متن را بهتر تفسیر کنیم؟ اینها سؤالاتی هستند که در این مقاله مورد بحث قرار خواهند گرفت. در این مقاله به مفاهیم مطرح شده توسط زبانشناسان مختلف مانند: میشل شارول، ژاک فونتانی ، لیتا لوندکویست و دومینیک منگنو استناد خواهیم کرد. در واقع، میتوان گفت که انسجام یک شرط متنی است که مستلزم روابط منطقی و غیر متناقض میان جملات مختلف متن است، به اعتقاد میشل شارول (در مقدمهای بر مسائل انسجام متنی، 1978)، چهار قانون بر این خاصیت متن حاکم هستند که عبارتند از: قاعدۀ تکرار، قاعدۀ پیشرفت اطلاعات، قاعدۀ عدم تناقض و قاعدۀ رابطه. متخصص علوم تربیتی، لیتا لوندکیست به نوبه خود، سه سطح انسجام را از هم متمایز میکند: سطح موضوعی، سطح معنایی و سطح پراگماتیک. در این مقاله، سعی خواهیم کرد تا سه سطح انسجام مطرح شده توسط لیتا لوندکویست را با چهار اصل انسجام بیان شده توسط میشل کارول را در ارتباط قرار دهیم، به منظور ایجاد یک مدل تحلیل متنی که بتواند تفسیر و دریافت هر نوع متن ادبی را تسهیل کند. در رابطه با انسجام موضوعی، روشهای تکرار و همچنین سه نوع پیشرفت را مورد بررسی قرار خواهیم داد. در مورد انسجام معنایی، در مورد فرا-قانون عدم تضاد نزد میشل کارول سخن خواهیم گفت و در مورد انسجام پراگماتیک، چهارمین قانون انسجام او، یعنی قانون رابطه را ارائه خواهیم داد.
Mots clés [Persian]
- عمل گفتار
- انسجام
- قوام
- استنباط
- پیشرفت موضوعی
)