نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران.

2 استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران

3 استادیار، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران

چکیده

گیوم موسو، رمان­نویس معاصر فرانسوی در آثارش قوانین رمان مردمی را رعایت می­کند. یکی از این قوانین ارائه حوادث به نحوی است که حس تعلیق را افزایش دهد. برای این کار موسو زمان را به روشی متفاوت ارائه می­دهد. در اکثر رمان­های موسو، زمان همانند هزارتویی به نظر می­رسد که قهرمانی ضعیف در مقابل سرنوشت خود در آن گرفتار شده است و در واقع نبردی نابرابر با زمان در پیش دارد. سفر در زمان یکی از موضوعات مطرح شده در آثار این نویسنده است که اغلب به کمک یک شی ساده صورت می­گیرد. یکی از ترفندهای معمول روایت داستان در آثار موسو بازگشت به گذشته است. بلافاصله پس از معرفی موقعیت ابتدایی، داستان در تواتر میان زمان حال و گذشته شخصیت­ها به پیش می­رود. در واقع، گیوم موسو برای این که نوعی انسجام میان آثارش ایجاد کند به ترفند بازگشت شخصیت­ها متوسل می­شود. او با این شیوه، هم گذر زمان و هم تأثیر آن بر تغییرات قهرمان داستان یا شخصیت­های ثانوی را نشان می­دهد. این نویسنده برای جذب خوانندگان، بیشتر به ترفندهای روایی متفاوتی متوسل می­شود. مقالۀ حاضر به بررسی این­گونه­ ویژگی­های روایی آثار موسو می­پردازد.

کلیدواژه‌ها

[1]     BENVENIST Emile, « Le langage et l’expérience humaine », in Problèmes de linguistique générale, t. 2, Gallimard, Paris, 1974.
[2]     DONNAY Guy, « Le système astronomique de Platon », in Revue belge de Philosophie et d’Histoire, Année 1960.
[3]     FAIZA Khireddine, Réécriture mythique : personnages protagonistes entre réalité et fiction dans la Fille de papier de Guillaume Musso, mémoire de maîtrise, Université Mohamed Khider de Biskra, 2016-2017.
[4]     FARGES A, « La notion bergsonienne du Temps », in Revue philosophique de Louvain, N° 75, année 1912, pp. 337-378.
[5]     GENETTE Gérard, Figures I, Seuil, Paris, 1966.
[6]     GENETTE Gérard, Figures II, Seuil, Paris, 1969. 
[7]     GENETTE Gérard, Figures III, Seuil, Paris, 1972. 
[8]     GENETTE Gérard, Figures IV, Seuil, Paris, 1999. 
[9]     GENETTE Gérard, Figures V, Seuil, Paris, 2002.
[10]  KANT Emmanuel, Critique de la raison pure, traduction française avec notes par A. Tramesaygues et B. Pacaud, Paris, PUF, Quadrige, troisième édition, 1990.
[11]  KNAPIK Adam, Insolitation et peopolisation dans la création littéraire de Marc Levy et de Guillaume Musso, thèse de doctorat, Université de Silésie à Katowice et université Sorbonne Nouvelle- Paris 3, juin 2016.
[12]  MOREAU J, « Le Temps selon Aristote », in Revue philosophique de Louvain, tome 46, N° 11, année 1948, pp. 245-274.
[13]  MUSSO Guillaume, Et après…, XO édition, Paris, 2004.
[14]  MUSSO Guillaume, Sauve-moi, XO édition, Paris, 2005.
[15]  MUSSO Guillaume, Seras-tu là ?, XO édition, Paris, 2006.
[16]  MUSSO Guillaume, Parce que je t’aime, XO édition, Paris, 2007.
[17]  MUSSO Guillaume, Je reviens te chercher, XO édition, Paris, 2008.
[18]  MUSSO Guillaume, Que serais-je sans toi ?, XO édition, Paris, 2009.
[19]  MUSSO Guillaume, La fille de papier, XO édition, Paris, 2010.
[20]  MUSSO Guillaume, L’appel de l’ange, XO édition, Paris, 2011.
[21]  MUSSO Guillaume, 7 ans après, XO édition, Paris, 2012.
[22]  MUSSO Guillaume, Demain, XO édition, Paris, 2013.
[23]  MUSSO Guillaume, Central Park, XO édition, Paris, 2014.
[24]  MUSSO Guillaume, L’instant présent, XO édition, Paris, 2015.
[25]  MUSSO Guillaume, La fille de Brooklyn, XO édition, Paris, 2016.
[26]  MUSSO Guillaume, Un appartement à Paris, XO édition, Paris, 2017.  
[27]  MUSSO Guillaume, OUELLETTE Marilyn, Les ingrédients du succès. Analyse de deux best-sellers français du XXI e siècle : Et si c’était vrai… de Marc Levy et La fille de papier de Guillaume Musso, mémoire de maîtrise, Université du Québec à Trois-Rivières, Décembre 2016.
[28]  PITOU Bernard, « Le rôle du temps dans la connaissance chez Kant », in Revue Philosoph’île, 1998.
[29]  POULET Georges, Études sur le temps humain, éditions du Rocher, Paris, 1952.
[30]  RICŒUR Paul, Temps et récit (l’intrigue et le récit historique), Seuil, Paris, 1983.
[31]  STATIUS Pierre, « De la diversion », in Réforme, Humanisme, Renaissance, N° 38, année 1994.