اولین شمارۀ مجلۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تبریز در سال 1948 منتشر شد. انتشار این مجله در حکم اولین و تنها مجلۀ دانشگاهی در ایران که به مطالعات ادبی می­‌پرداخت، رویدادی بزرگ تلقی می‌­شود. چهره­‌های برجستۀ دانشگاهی و ادبی در ایران همچون دکتر منوچهر مرتضوی، دکتر عبدالرسول خیام­پور، دکتر خان بابا بیانی، میرزا عبدالله مجتهدی، حاج حسین آقا نخجوانی، حسن قاضی طباطبایی در خلق نشریه و نگارش مقالات نقش داشته‌­اند. به مدد تلاش­‌های دکتر مرتضوی، نشریۀ دانشکدۀ ادبیات علاوه بر ایران در دانشگاه­‌ها و مراکز شرق­‌شناسی سراسر جهان توزیع شد. از زمان تأسیس آن در سال 1948، مجله به جز در سال 1952، از 1979 تا 1982 و از 1985 تا 1989 به طور مداوم منتشر شده است. تا سال 1968، مجله تحت عنوان «مجلۀ دانشکدۀ ادبیات» و سپس با عنوان «مجلۀ دانشکده ادبیات و علوم انسانی» و با تمرکز بر موضوعات ادبی و حوزۀ علوم انسانی منتشر شد. 

از سال 2007، مجله به صورت فصلنامه و در قالب چهار نشریه منشر شد: «زبان و ادبیات فارسی»، «پژوهش فلسفی»، «پژوهش­ زبان و ادبیات فرانسه» و «آموزش زبان انگلیسی». مجلۀ پژوهش زبان و ادبیات فرانسه از تمامی مقالات با کیفیت و متون نوآورانه در حوزۀ ادبیات، زبانشناسی و آموزشی استقبال می­‌کند. همچنین رویکردها، نظریات و مباحث نظری مورد توجه نشریه قرار دارند. مقالات منتشر شده ترجیحاً مبتنی بر مبانی نظری جامع هستند. نشریه همچنین به بحث­های روش­شناسی توجهی خاص دارد. مقالات تحقیقی باید مفاهیم را به روشنی بیان کنند و با دقت نظری همراه باشند. هیأت تحریریه با انتخاب متخصصان واجد شرایط، از ارزیابی مقالات هم از نقطه نظر مخاطبان نشریه هم از نقطه نظر معیارهای تخصصی اطمینان حاصل می­‌کند. متون ارائه شده برای انتشار باید جدید باشند و به طور همزمان به مجلات دیگر ارائه نشده باشند. مسئولیت عقاید بیان شده و یا نقل شده در مقالات تنها بر عهدۀ نویسندگان است. ما مقالات را دریافت می‌کنیم و آنها را برای ارزیابی به متخصصان موضوع انتقال می­‌دهیم و در نهایت پس از دریافت نتایج مقاله، مقالات انتخاب شده که کیفیت تحقیقی لازم را دارند برای انتشار  آماده می­‌شوند.