Type de document : Research Paper
Auteurs
1 MA, Université Shahid Beheshti, Iran
2 Maître assistante, Université Tarbiat Modares, Iran
Résumé
Le temps a toujours été la source d’angoisse pour l’homme, car l’écoulement du temps le rapproche à la mort. Cet article vise à découvrir par le truchement de la méthode imaginaire proposée par Gilbert Durand et développée dans son ouvrage de référence, Les structures anthropologiques de l’imaginaire, comment et par le biais de quelles images la hantise du temps est reflétée dans les œuvres de Marguerite Duras. Pour ce faire, six romans de la romancière publiés principalement dans une durée assez considérable de trente ans (de 1954 à 1984) sont choisis et analysés selon une approche anthropologique sous-tendue par la classification isotopique des images et des structures figuratives de l’imaginaire.
Il ressort que l’imaginaire durassien, malgré son écriture apparemment non figurative, est hautement teintée par les figurations négatives de la temporalité mortelle qui se reflètent majoritairement à travers les symboles de la bestialité, ceux des ténèbres et ceux de la chute, projetant tous son statut ontologique perturbé et sa vision désespérée du monde.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
صورتهای زمانی در رمانهای مارگریت دوراس: بررسی جایگاه هستیشناختی نویسنده بر اساس رویکرد ژیلبر دووران
Auteurs [Persian]
- صالحه کاشفی 1
- نصرت حجازی 2
1 کارشناس ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، ایران
2 استادیار گروه زبان فرانسه، دانشگاه تربیت مدرس
Résumé [Persian]
«زمان» همواره برای آدمی منبع ترس و اضطراب بوده است؛ چرا که گذر زمان او را به مرگ نزدیک میسازد. این مقاله در نظر دارد تا با روش تحلیلی نظام تخیلی که ژیلبر دووران تعریف کرده و در کتاب خود به نام ساختارهای مردمشناختی نظام تخیلی دستهبندی و تبیین کرده است، به این سوأل پاسخ دهد که در رمانهای مارگریت دوراس ترس از گذر زمان چگونه و بر اساس شکلگیری چه مجموعه صورتهای زمانی بازتاب یافته است؟ بدینمنظور شش رمان از مجموعه رمانهای نویسنده که در طول سی سال تجربة نویسندگی او (1954م تا 1984م) به دست آمده انتخاب کردیم و با تکیه بر رویکرد مردمشناسی دووران که بر دستهبندی همگونگی صورتهای زمانی و همگرایی ساختارهای تصویری نظام تخیلی متکی است، به تحلیل آثار او پرداختیم. به نظر میرسد که نظام تخیلی مارگریت دوراس، به رغم نوشتار مسطح و به ظاهر غیرتصویری خود، متبلور از صورتهای زمانی هولناک است، صورتهایی که عمدتاً با نمادهای ریختحیوانی، ریختتاریکی و ریختسقوطی بازتاب یافته و نمایانگر جایگاه هستیشناسی پریشانگونه نویسنده است.
Mots clés [Persian]
- نظام تخیلی
- گذر زمان
- حیوانیت
- تاریکی
- سقوط
)