Type de document : Research Paper
Auteurs
1 departement de francais, unite de science et de recherche, universite Azad Islamique
2 Professeur, Université Azad Islamique, Unité de Sciences et de Recherches, Téhéran
Résumé
La portée exceptionnelle du mythe du Sahara appartient à la littérature de toutes les époques. La littérature française, cependant, dans ce cas, n'est pas d'exception. À cet égard, la nouvelle de Fort Lotfi de l'auteur algérien contemporain, Salim Bachi, est particulièrement intéressante. En exploitant le riche symbolisme de ce mythe, il relate l'expérience particulière d'un soldat dans le désert. En adoptant une méthodologie de recherche descriptive-analytique et en prenant les avantages de l'approche intertextuelle de Michael Riffaterre, cette recherche s’attache à dégager la manière dont le lecteur traverse, pour arriver à l'intertexte et à la signifiance du texte de Bachi. Ce déploiement de variantes analytiques – autour du signe et du signe double – fait du système descriptif un usage fixé par la tradition sémiotique, un rite qui impose le passage du sens à la signifiance. Une étude des structures narratives montre que le passé et l´Histoire n´interviennent pas seulement au niveau thématique mais influencent jusqu´à la forme du récit. Un intérêt tout particulier est porté aux modalités d´une écriture de l´Histoire qui se révèle complexe, entre objectivité historique et fiction. Les résultats de cette étude montrent que l'auteur en symbolisant le mythe du Sahara à travers l'établissement d'un réseau et d'un champ sémantique de Sahara tente de poser la question de l'identité dans le récit. Sahara est le symbole de l’éternité et retour à soi. La question de l´identité se pose alors en termes d´héritage historique.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
خوانش دژلطفی سلیم بشی از طریق نظریۀ بینامتنی ریفاتر
Auteurs [Persian]
- سمیه کشاورز 1
- مهوش قویمی 2
1 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فرانسه، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 استاد زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، واحد علوم تحقیقات، ایران
Résumé [Persian]
اسطورۀ صحرا در ادبیات تمام دورهها حضور دارد. ادبیات فرانسه نیز، در این مورد استثنا نیست. از این لحاظ، داستان کوتاه دژ لطفی، اثر نویسندۀ معاصر الجزایری سلیم بشی، بسیار جالب است. با بهرهبرداری از نماد غنی این اسطوره، او تجربۀ خاصی از سربازی در صحرا را حکایت میکند. با اتخاذ روش توصیفی-تحلیلی و با در نظر گرفتن مزایای رویکرد بینامتنیت ریفاتر، تحقیق حاضر به شیوۀ خوانش می‌پردازد تا بینامتن و دلالت متن بشی را بدست آورد. بسط گونههای تحلیلی –در مورد نشانه و نشانۀ دوگانه- به واسطۀ سنت نشانهشناختی از منظومۀ توصیفی کاربردی ثابت ارائه میدهد، سنتی که گذر از معنی به دلالت متن را تحمیل میکند. بررسی ساختارهای روایی نشان میدهد که گذشته و تاریخ نه فقط در سطح مضمون بلکه در سطح ساختار متن نیز تأثیرگذارند. نوشتار تاریخ بین عینیت تاریخی و تخیل آشکار میشود. نتایج این مطالعه نشان میدهد که نویسنده با نمادی اسطوره‌ای از طریق ایجاد شبکۀ معنایی صحرا تلاش میکند تا مسئلۀ هویت را مطرح کند. صحرا نماد جاودانگی و بازگشت به خویشتن است. بنابراین مسئلۀ هویت به عنوان میراث تاریخی مطرح میشود.
Mots clés [Persian]
- سلیم بشی
- ریفاتر
- بینامتنیت
- دلالت
- هویت
)