نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده
مطالعه بر روی کنشگری ذهنی یکی از نخستین دغدغه‌های تحقیق در نئوتنی زبانی است. یک جمله لزوماً پیوند ساده‌ای از چند کلمه در جهت انتقال معانی منحصراً قراردادی نیست. یک جمله پس از بیان شدن، بجز اطلاعات آشکار معنایی کلمات مستقل و پیوند خورده با کلمات دیگر در غالب جمله، حاوی اطلاعات مختلفی از کنشگری ذهنی بیان‌کننده نیز است که در لزوماً در جمله آشکار نیست ولی در بیان آن توسط بیان کننده جمله آشکار می‌شود. نئوتنی زبانی، کنشگری ذهنی را حضور بیان کننده در بیان خود تعریف می‌کند. در این دیدگاه، سوال این است که بدانیم کجا و چگونه این کنشگری و عاملیت در گفتمان بیان کننده ظهور پیدا می‌کند. بنابراین رویکرد ما بر این است که سه نقطه نظر متفاوتی که بصورت غیر مستقیم در مورد کنشگری ذهنی بیان کننده توسط گوستاو گیوم، امیل بنونیست، آنتوئن کولیولی ذکر شده است را بررسی کنیم. با آنکه این سه زبانشناس بصورت مستقیم طرح موضوع نکرده‌اند، تمرکز ما بر استنباط نظریه‌های مختلف پیش از توضیحات اساسی برای شناسایی مشترکات مفهوم موضوع است. پس از آن، در این مقاله سعی بر آن است که کنشگری ذهنی بیان‌کننده را در زبان تعریف شده (زبانی که فرد بیان‌کننده به راحتی و خودبخودی با آن ارتباط ایجاد می‌کند) و در زبان در حال تعریف (زبانی که در حد و محدودیتی خاص با درکی محدود بیان‌کننده می‌تواند ارتباط برقرار کند) بتوانیم بررسی کنیم.
کلیدواژه‌ها
)