Type de document : Research Paper
Auteurs
1 Maître de conférences, Université Shahid Beheshti
2 Doctorante, Université Shahid Beheshti
Résumé
Le Salon du Wurtemberg de Pascal Quignard, écrit sous forme d’autobiographie fictive, représente un véritable voyage dans le temps et dans la mémoire. Pourtant il a renouvelé visiblement les lois du genre auquel il appartient si bien qu’il est parfois considéré comme une « antibiographie ». Dans ce roman, les souvenirs obsessionnels ne cessent de hanter le personnage. Parallèlement, le narrateur fait une tentative pour s’arracher à ce temps multiplié. La présente étude se propose d’analyser la manière dont le narrateur procède à la représentation du monde romanesque et de déterminer les manipulations qu’il effectue dans les structures temporelles. Nous serons ainsi en mesure de préciser les mécanismes qui ont déclenché cette répétition et de connaître l’aboutissement de la tentative du narrateur pour y remédier. La narratologie, qui porte essentiellement sur le « discours narratif » est bien placée pour étudier le rôle de ce sujet interposé entre l’histoire et le texte. Elle nous permet d’examiner les rapports qu’entretiennent les deux temporalités (celle de l’histoire et celle du récit), et de découvrir la cause de cette répétition ainsi que ses conséquences sur la manière de la représentation du monde romanesque.
Mots clés
Titre d’article [Persian]
زمان در سالن وورتمبرگ : از تکثر تا وحدت
Auteurs [Persian]
- دومینیک میشل ترابی (برانژه کارنوی) 1
- فاطمه باقریان 2
1 دانشیار، دانشگاه شهید بهشتی
2 دانشجوی دکتری، دانشگاه شهید بهشتی
Résumé [Persian]
سالن وورتمبرگ، اثر پاسکال کینیار، که در قالب اتوبیوگرافی خیالی نگاشته شده است، نمایانگر سفری تمام عیار در دل زمان و خاطره است. با این حال، این اثر قوانین نوع ادبی که بدان تعلق دارد را آشکارا تغییر داده است، به طوری که گاهی از آن با عنوان "ضد بیوگرافی" یاد می‌شود. در سرتاسر این داستان، بخشی از گذشته که ذهن راوی را به خود مشغول کرده است، پی در پی تکرار می‌شود. به موازات آن، راوی تلاش دارد تا از این زمان تکرار شونده خلاصی یابد. پژوهش حاضر به بررسی شیوۀ بازنمایی داستان توسط راوی و نیز تغییراتی که او در ساختارهای زمانی داستان ایجاد نموده است، می‌پردازد. با مطالعه این ساختارها قادر خواهیم بود ساز و کارهایی را که سبب ایجاد این تکرار می‌شوند، مشخص نماییم و نیز بدانیم که آیا تلاش راوی برای رهایی از تکرار به نتیجه رسیده است یا خیر. روایت‌شناسی که اساساَ "گفتار روایی" را مورد مطالعه قرار می‌دهد، به خوبی می‌تواند به بررسی نقش راوی، که واسطۀ میان داستان و متن است، بپردازد. این شیوۀ نقد به ما اجازه می‌دهد که روابط موجود بین دو زمان (زمان داستان و زمان روایت) را بررسی نماییم و علت این تکرار و تاثیر آن بر روی شیوۀ ارائه داستان را دریابیم.
Mots clés [Persian]
- کینیار
- زمان
- گذشته
- خاطره
- تکرار
- روایت
)