نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
چکیده
آنتونن آرتو، نویسنده و نظریهپرداز به نام فرانسوی، تئاتر حقیقی را تئاتری عصیانگر میداند که علیه نظامهای فکری میشورد و خواستار رهایی ناب است تا طرحی نو دراندازد. به این منظور میبایست نخست صحنۀ تئاتر و نیز ذهن تماشاگر را از حضور ساختارهای از پیش تعریف شده پالود تا امکان رویارویی اصیل با پدیدههای دنیا فراهم آید. آرتو کتاب " تئاتر و همزادش" را با تشبیهی این چنین آغاز میکند: تئاتر به مثابه طاعون شاید که از پس ویرانگری به استعلای وجود بیانجامد، به امکان بسگانگی معنای هستی هر هستنده در هر لحظه و هر مکان. این مقاله بر آن است درونمایۀ هستیآفرین چنین تعبیری از صحنۀ تئاتر را به کمک نظریههای فلسفۀ پدیدارشناسی بررسی نماید.
کلیدواژهها