نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

چکیده

آنتونن آرتو، نویسنده و نظریه‌پرداز به نام فرانسوی، تئاتر حقیقی را تئاتری عصیانگر می­داند که  علیه نظامهای فکری می‌شورد و خواستار رهایی ناب است تا طرحی نو دراندازد. به این منظور می­بایست نخست صحنۀ تئاتر و نیز ذهن تماشاگر را از حضور ساختارهای از پیش تعریف شده پالود تا امکان رویارویی اصیل با پدیده­های دنیا فراهم آید. آرتو کتاب " تئاتر و همزادش" را با تشبیهی این چنین آغاز می­کند: تئاتر به مثابه طاعون شاید که از پس ویرانگری به استعلای وجود بیانجامد، به امکان بس­گانگی معنای هستی هر هستنده در هر لحظه و هر مکان. این مقاله بر آن است درونمایۀ هستی­آفرین چنین تعبیری از صحنۀ تئاتر را به کمک نظریه‌های فلسفۀ پدیدارشناسی بررسی نماید.

کلیدواژه‌ها