Type de document : Research Paper
Auteurs
1 Département de langue et littérature françaises, Faculté de langues et littératures étrangères, Université de Téhéran, Téhéran, Iran
2 Département de langue et littérature françaises, Faculté des langues et littératures étrangères, Université de Téhéran. Téhéran. Iran.
3 Département de français, Faculté des sciences humaines, Université Tarbiat Modares, Téhéran, Iran.
Résumé
La présente étude porte sur la formation des formateurs pour les cours à distance, notamment au sujet d’intégration des TICE dans les cours de FLE en Iran. Dans ce travail, en adoptant une recherche description, nous cherchons à explorer le niveau de la formation des enseignants iraniens de FLE, ainsi que la manière d’intégration des TICE dans leurs cours à distance. Pour ce faire, 30 séances de cours de FLE de 12 enseignants sous forme des vidéos enregistrées ont été observées. Un entretien auprès de 15 enseignants a également été mené. L’analyse des données collectées est basée sur les grilles d’observation de cours et d’analyse d’entretien dont l’élaboration font de notre étude, une recherche production. Les résultats obtenus montrent que la plupart des enseignants iraniens de FLE n’ont pas passé de formation des formateurs pour les cours à distance. Les enseignants se servent des TICE de manière différente ; pour certains les TICE sont à garder l’attention des apprenants et à rapprocher les caractéristiques d’un cours à distance à un cours en présentiel et pour d’autres, les TICE sont professionnellement utilisées afin de rendre les cours à distance plus interactifs et plus efficaces. Ces derniers sont assurés par les enseignants formés. Ainsi, à partir de notre cadre théorique, mais également de l’analyse des données recueillies, ce travail propose les caractéristiques d’une formation de formateurs optimale ainsi qu’un scénario didactique pour la formation aux TICE dans les cours virtuels en Iran.
Mots clés
Sujets principaux
Titre d’article [Persian]
تربیت مدرسان در استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در کلاس‌های مجازی: مورد مدرسان زبان فرانسه در آموزشگاه‌های زبان در ایران
Auteurs [Persian]
- مرضیه مهرابی 1
- اکبر عبداللهی 2
- نگار عرب ندوی زرندی 3
1 گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2 گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشکده زبان ها و ادبیات خارجی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
3 گروه زبان فرانسه، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
Résumé [Persian]
مقالۀ پیش‌رو به بررسی ویژگی‌های دورۀ بهینه تربیت مدرس، مختص مدرسان ایرانی زبان فرانسه جهت استفاده از فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در کلاس‌های مجازی می‌پردازد. بنابراین، با به کارگیری روش توصیفی، تلاش شده تا سطح آموزشی مدرسان ایرانی جهت تدریس در کلاس‌های مجازی و نیز رویۀ آنها در استفاده از ابزارهای فناورانه در این گونه کلاس‌ها، بررسی شود. بدین منظور، 30 ویدئوی ضبط شده از جلسه‌های کلاس 12 مدرس زبان فرانسه مشاهده شده و نیز با ۱۵ مدرس ایرانی زبان فرانسه، مصاحبه صورت گرفته است. تحلیل داده‌های گردآوری‌شده با به کارگیری پژوهش تولیدی، بر اساس جدول مشاهدۀ کلاس و تحلیل مصاحبه، به روش کیفی صورت گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که غالب مدرسان ایرانی به میزان کافی برای تدریس در کلاس‌های مجازی آموزش ندیده‌اند. استفاده از فناوری در کلاس‌های ایشان، در برخی موارد صرفاً به منظور جلب توجه زبان‌آموزان به محتوا و یا مشابه‌سازی فضای کلاس مجازی با کلاس حضوری است. با این حال، در کلاس‌های مدرسان دوره‌دیده، فناوری در خدمت ایجاد تعامل در کلاس مجازی و بهینه‌سازی تدریس است. در نهایت، حسب چارچوب نظری و پژوهش میدانی به عمل آمده، ویژگی‌های دورۀ تربیت مدرسان مختص کلاس‌های مجازی استخراج و سناریوی آموزشی ویژۀ این دست کلاس‌ها برای مدرسان ایرانی زبان فرانسه پیشنهاد شده است.
Mots clés [Persian]
- تربیت مدرسان
- فناوری اطلاعات و ارتباطات برای آموزش
- کلاس مجازی
- مهندسی آموزشی
)