نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشجوی دکتری زبان فرانسه و ادبیات تطبیقی، دانشگاه عبدالمالک اسعدی، تطوان، مراکش.
چکیده
شاعر پیشرو و هم‌بنیان‌گذار مجله *Souffles* در مارس 1966، عبد اللطیف اللعبی هیچ‌گاه از آثارش جدا نیست. البته، نویسنده نمی‌تواند از خلق خود فرار کند و نه خلق از زندگی او، اما آزمون‌هایی که او گذرانده، قلم او را تیز کرده و زبانش را شکل داده است. پشت جمله «من می‌توانم آنچه را که می‌نویسم» که ساختار اثر را شکل می‌دهد، حضور «من می‌توانم آنچه را که می‌خوانم» از سوی خواننده حس می‌شود. این بدان معناست که این صدای منحصر به فرد و بارور که از سبک‌های زیبایی‌شناختی فرار می‌کند و ژانرها را زیر پا می‌گذارد، خواننده را به کشف سرزمین‌هایی دعوت می‌کند که سرشار از تردیدهای عمیق و پرسش‌های سوزان است. این مقاله به تحلیل چگونگی تکامل تعهد شاعرانه اللعابی به سوی شکلی از تعهد زیبایی‌شناختی وسیع‌تر می‌پردازد که خواننده را در یک فرآیند همکاری متنی درگیر می‌کند. در این راستا، تحلیل مفهوم «جهان‌های ممکن»، همان‌طور که توسط امبرتو اکو نظریه‌پردازی شده، به ما کمک می‌کند تا این گشودگی و حرکت دائمی که ویژگی آثار اللعابی است را درک کنیم، جایی که متن به عنوان فضایی در حال بازترکیب مداوم تصور می‌شود و در نتیجه، پتانسیل‌های متعددی از یک مقاومت شاعرانه در برابر هرگونه تعرض به کرامت انسانی را بازتاب می‌دهد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)