نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 استادیار، گروه فرانسه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
2 استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
چکیده
در ادبیات معاصر، خود نوشتاری از تنوع، گوناگونی و خالقیت بسیاری برخوردار است. این تمایل ادبی برای دروننگری، بطور ویژه در بسیاری از آثار زنان نویسنده مشهود است. مرگنگاری نمونهای ازین دست است که در سالهای اخیر در نوشتار بسیاری از زنان دیده میشود. مقاله حاضر بر آنست تا به بررسی مرگنگاری در نوشتههای اَنی اِرنو، نویسنده فرانسوی و لوییز دوپره، نویسنده کانادایی بپردازد. در واقع، این نویسندگان ضمن روایت مرگ مادرخویش، به بازخوانی ارتباط خود با مادر در دوران مختلف، از کودکی تا میانسالی، می پردازند و بطور خاص بر زندگی او متمرکز میشوند. اگرچه در این نوع نوشتار حضور مادر بقدری مشهود است که به قدرت مطلق متن بدل میشود، نویسنده با این حال فرصتی مییابد تا از ورای مرگ مادر »خود« را بازیابد. این نوشتار دیگر روایت مرگ مادر نیست، بلکه کوششی است برای بازیابی هویت خویش. برپایة نظریههای نقد ادبی زنانه، این جستار میکوشد تا مرگنگاری که در آثار این دو نویسنده بصورت خود نوشتاری ظاهر میشود را بررسی نماید.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)