نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• عطیه اعرابی ¹
• متین وصال ²

¹ استادیار، گروه فرانسه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

² استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

چکیده

حوزه ادبی معاصر شاهد انبوهی از "نوشتار خود" با تنوع و ابداع فراوان است. این تمایل زیبایی‌شناختی برای نگارش شرح حال درونی به‌ویژه در داستان‌های متعددی که زنان نوشته‌اند آشکار می‌شود، از جمله داستان‌های سوگواری که برای چندین دهه مورد انتشار قرار گرفته اند. هدف این مقاله بررسی کار مرگ نگاری آنی ارنو و لوئیز دوپره است که تجربه از دست دادن مادرشان را با یادبود زندگی با مادرشان و با آشکار ساختن دوران کودکی و درگیری‌هایشان با مادر خود بیان می‌کنند. با این حال، واضح است که این نوشته سوگواری، با انعکاس یک حضور تقریباً کلی از شخصیت مادری که در متن غالب است، به دختر این فرصت را می دهد که در متن، فضایی از خودیابی ایجاد کند. برای آنها نوشته مرثیه گاهی به صورت نوشته دیگری، به طور خاص مادر در این مورد، و گاهی به عنوان نوشته من جلوه می کند. این همان چیزی است که ما در صدد هستیم در پرتو نظریه های نقد ادبی عمومی زنانه مطالعه کنیم.

کلیدواژه‌ها

• اَنی اِرنو
• خودنوشتاری
• لوییز دوپره
• مادر
• مرگ نگاری

موضوعات

• زندگینامه نویسی و اتوفیکسیون