نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه زبان فرانسه دانشگاه شهید بهشتی
2 گروه فرانسه دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3 استادیار دانشگاه شهید بهشتی/ گروه زبان و ادبیات فرانسه و لاتین
چکیده
— شهری که دوست می داشتم، یک داستان فارسی است که توسط نادر ابراهیمی نویسنده معاصر نوشته شده است. کتاب، داستان دو کودک را روایت می کند که دوستی کودکانه شان به عشقی شورانگیز در جوانی می انجامد. در این کتاب مکان همانند یک شخصیت حضور دارد و تحت تاثیر شرایط و در گذر زمان دچار استحاله می شود. تغییر زمان و مکان، بر زندگی قهرمان ها تاثیر دوچندانی می گذارد و مکان همتای درون شخصیت ها دچار تحول می شود. در این مقاله ما رابطه متقابل شخصیت و مکان و حضور شخصیت داستانی در محله و شهر را با هدف آنالیز این رابطه بررسی می کنیم. روش این بررسی متاثر از ایده های میشل کولو و مثلث من، جهان، کلمه است. همچنین به جغرافیای زیسته قهرمان می پردازیم و این تداخل جغرافیا و ادبیات و رابطه متقابل این دو به ما کمک می کند تغییر موازی مکان و شخصیت را بررسی کنیم.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)