نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• اُلیویه نکو نزوندژ

دانشجوی دکتری ادبیات فرانسه، دانشگاه دیشانگ،دیشانگ، کامرون

چکیده

تاریخ بشریت با رویدادهای ناراحتی پوشیده شده است. علاوه بر فاجعه بار طبیعی، بحران‌های زیست محیطی، جنگ، ظروف، ما همه گیر را پیدا می کنیم. این دومی اغلب باعث ایجاد فرهنگ فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، ... مردم یا شرکت هایی می شوند که تجربه می کنند. دشوار است شناسایی و تحریک بیماری های شدید که بشریت با آن مواجه است، اما در مهم ترین موضوع، اوج سیاه (1348-1349) است که در غرب ظاهر شد. علاوه بر این، در سال 1918، یک اپیدمی وحشتناک به نام "اسپانیایی" در اسپانیا و در نهایت با تبدیل شدن به پودمیک ظاهر شد.این که آیا جنگ، فالین، بیماری ها، بشریت همیشه از وقایع خشونت آمیز یا فاجعه بار ترسیدند. لحظات اپیدمی به ویژه زمان مرگ و میر و مرگ و میر جمعی است. این وضعیت نیاز به بازیگران تحت تاثیر قرار می دهد تا نگرش های پیشگیرانه یا راه حل های مقابله با فاجعه را اتخاذ کند. چند ضلعی، برای امن ترین، پنهان کردن طولانی مدت است. راه عمل و شیوه هایی که شخصیت های قبل و در طول اپیدمی تجدید نظر می کنند، به طور کلی، در طول جوامع مربوطه، قول های بلند مدت را به دست می آورند.
این انعکاس جاه طلبی است برای خواندن ذهنیت های توسعه یافته در مواجهه با فاجعه ویروسی در رمان طاعون آلبرت کامو و نویسنده نویس فرانکو-الجزایرهوسارد بر روی سقفژان گونو. در اواسط نقد باستان شناسی، تجزیه و تحلیل ها، پیش‌بینی های ذهنی را که تورمیخیرها را توجیه می کنند برجسته می کندعقب و واکنش در برابر اپیدمی. در پایان تجزیه و تحلیل، آن را بر روی دو مورد متضاد در مورد معنی داده شده به بیماری است. اولین آن را با عبور از او برای آسیب بهشت، در حالی که دومین دوم به عنوان یک عنصر عفونت های زندگی در طبیعت است. برای ایجاد این بیماری، شخصیت ها برای دعا، پیشگیری از مخفی، انزوا، زمانی که آنها به جای شیوه های بهداشتی سخت قرار نمی گیرند، انتخاب می کنند. در نهایت، پاسخ به تهدید اپیدمی، نشان دهنده لوله ها و شیوه های انتگرال است که به طور جمعی در شرکت هایی که توسط اپیدمی عبور می کنند، حفظ می شود.

کلیدواژه‌ها

• کلمات کلیدی—ذهنیت
• همه‌گیری
• پیشگیری
• جامعه