نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای ادبیات فرانسه، گروه زبان فرانسه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 دانشیار گروه فرانسه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

3 استادیار گروه فرانسه، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

چکیده

نقیضه پردازی یکی از مفاهیم بسیار ابهام برانگیز حوزۀ ادبیات است. ما همه روزه این مفهوم را به صورت ناخود آگاه به کار می بندیم و یا کاربرد آن را در محیط اطراف خود می بینیم. هنگامی که از نقیضه سخن می‌گوییم، نام بردن از کنو اجتناب ناپذیر است. او در سال 1924 به گروه سورئالیست ها پیوست و کتاب گل‌های آبی را در سال 1965 پس از کناره گیری اش از جریان سورئالیسم نوشت. این رمان از ساختار داستان نویسی پیچیده ای برخوردار است.

از میان تمامی بیش متن ها، در این تحقیق بیشتر بر نقیضه سازی مکاتب و اصول آن نزد کنو متمرکز می شویم. او مکتب سورئالیسم را با زیر سؤال بردن مفاهیم و اصول پایه ای آن ها به نقیضه می کشاند. اما سؤال اصلی و شاید به گونه‌ای خط مشی این تحقیق، بررسی راهکارهایی است که کنو برای نقیضی نمایی مفاهیم مبین و شاخص مکتب سورئالیسم به کار می‌بندد: اول اینکه، کنو چطور این مکتب را از طریق تخریب تصویر ذهنی خواننده زیر سؤال می‌برد و چطور تمام نظریات سورئالیست ها را راجع به گونه‌ی ادبی به نقد می کشاند، و در آخر اینکه آثار او به چه گونه ی ادبی تعلق دارند؟

کلیدواژه‌ها

موضوعات

BARRET Cécilia, Anamnèses romanesques dans la fiction contemporaine, Le personnage transhistorique dans Les Fleurs Bleues de Raymond Queneau, Terra Nostra de Carlos Fuentes, Le Turbot de Günter Grass, thèse de doctorat sous la direction de Bertrand Westphal, université de Limoge, 2008.La police des notes c’est toujours Times New Roman, et la taille c’est 10. 
BRETON André, Manifeste du surréalisme et autres textes, Paris, Garnier-Flammarion, 1995.
GHAVIMI Mahvash, MIRSHARIF Zohre, "Les jeux langagiers dans Les Fleurs bleues de Raymond Queneau", Plume [Revue de l'association Iranienne de Langue et Littérature Françaises], première année, No 3, hiver 2008, pp. 103-121
POUILLOUX Jean-Yves, Les Fleurs Bleues de Raymond Queneau, Collection "Foliothèque" (n˚ 5), Paris, Gallimard, 1991.
QUENEAU Raymond, « Lectures pour un front » (1945) repris dans Bâtons, chiffres et lettres, Paris, Gallimard, coll. Folio, 1965.
QUENEAU Raymond, Les Fleurs Bleues, Collection "Folio" (n˚ 1000), Paris, Gallimard, 1965.
QUENEAU Raymond, Bâton, Chiffres et Lettres, Collection "idées", Gallimard, Paris, 1965.
SANGSUE Daniel, La Relation parodique, Paris, José Corti, 2007.
SIMONNET Claude. Queneau Déchiffré. Notes sur Le Chiendent, Genève, Slatkine, 1981.
VAFAIE TAJKHATOONI Sahar, DARABI AMIN Mina, "La parodie du nom et du caractère des personnages réalistes chez Queneau", Revue des Études de la Langue Française,
Volume 9, Issue 1, 2017 (N° de Série 16), pp. 15-26.
ZIAR Mohammad, KHADIVAR Mohammad-Reza, "Le Jeu Générique dans Le Chiendent de Raymond Queneau", Recherches en Langue et Littérature Françaises [Pazhuhesh-e Zaban va Adabiate Faranse], Vol. 13, No 24, Automne-Hiver 2019, pp. 171-186.