Type de document : Research Paper
Auteurs
1 Maître-Assistante, Département de langue et littérature françaises, Université de Tabriz, Tabriz, Iran
2 M. A. Département de langue et littérature françaises, Université de Téhéran, Téhéran, Iran
Résumé
Cet article, en recourant à l'approche de Philippe Hamon sur L'Ironie littéraire, Essai sur les formes de l'écriture oblique (1996), a pour objet d'étudier l’ironie dans Les Choses de Georges Perec et les procédés qu'il met en œuvre pour montrer cette ironie. Dans cet article, nous tenterons d'illustrer que pour critiquer la société moderne dans laquelle la publicité joue un rôle important, Perec profite de l'ironie. En se moquant des comportements et des pensées de ces deux personnages matérialistes qui sont incapables dans la connaissance du vrai et de la vérité, l'auteur utilise des éléments ironiques qui donnent un ton ironique au roman. Pour ce faire, il se sert des procédés comme le narrateur hétérodiégétique, la polyphonie, l'intertextualité, les figures d'opposition, d’insistance, d'analogie et de diction. Les éléments qui instaurent une distance entre l'énonciation et l'énoncé, entre le narrateur et son discours, entre le lecteur et les personnages du récit. Les procédures qui produisent un sentiment de distanciation et d'absurdité, essentiel dans l'ironie du XXe siècle.
Mots clés
Sujets principaux
Titre d’article [Persian]
طنز مدرن: بررسی نوشتار مورب درکتاب چیزها اثر ژرژ پرک
Auteurs [Persian]
- مهناز رضائی 1
- زهرا فدایی حیدری 2
1 استادیار گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2 دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه تهران، تهران.
Résumé [Persian]
هدف از نوشتن این مقاله، بررسی طنز در رمان «چیزها «نوشتۀ ژرژ پرک، نویسندۀ قرن بیستم فرانسه میباشد. در اجرای این تحقیق با توسل به رویکرد فیلیپ آمون در زمینۀ بررسی طنز در ادبیات، سعی شده است تا ظرافت بکارگیری طنز و فنون استفاده از آن، در نزد این نویسنده مورد مطالعه قرار گیرد. پرک با به تصویر کشیدن سبک زندگی یک زوج جامعهشناس پاریسی که از طبقۀ متوسط جامعه محسوب میشوند، در واقع به نقد جامعۀ معاصر خود میپردازد. پرک برای انتقاد رفتار و افکار این دو شخصیت مادیگرا، از لحن طنزآمیز استفاده میکند و از عناصری مانند بینامتنیت و چندصدایی بهره میگیرد. ژرژ پرک برای تاکید بیشتر بر بعد طنزآمیز این کتاب از صور خیال مانند برشماری، استعاره، پارادوکس، تضاد، بازی با کلمات و غیره استفاده میکند. در واقع، تمامی فنون بکار گرفته شده در این رمان در جهت ایجاد فاصله میان راوی و سخنانش، میان خواننده و شخصیت‌های داستان و حتی میان راوی و خواننده میباشد، فاصلهای که نقش اساسی در طنز مدرن ایفا میکند. مطابق تحقیق و بررسی انجام شده، میتوان به این نتیجه رسید که ژرژ پرک برای نقد جامعۀ معاصر خود، یعنی همان جامعۀ مصرفگرا، از عناصر طنز کمک میگیرد. جامعهای که در عین غنی و مدرن بودن دارای فاصلۀ طبقاتی زیادی میباشد. جامعهای که مردمش مادیگرا هستند و نیازهای کاذب بیپایانی را در خود احساس میکنند و در تلاش برای جستجوی خوشبختی به احساس پوچی و نیستی میرسند.
Mots clés [Persian]
- ژرژ پرک
- طنز
- نگارش مورب و غیرمستقیم
- نقد
- جامعۀ مصرفگرا
)