شبنم عسکری؛ محمدجواد کمالی؛ سعدی جعفری کاردگر
چکیده
فرضیه عقده ادیپ که اولین بار توسط فروید در تحلیل های روانشناختی مطرح شد، تصویری جهانی از میل ناخودآگاه کودکان نسبت به والدین جنس مخالفِ خود می باشد که بعدها توسط ژاک لاکان مجدداً با مفهوم "ساختار خویشتن" ...
بیشتر
فرضیه عقده ادیپ که اولین بار توسط فروید در تحلیل های روانشناختی مطرح شد، تصویری جهانی از میل ناخودآگاه کودکان نسبت به والدین جنس مخالفِ خود می باشد که بعدها توسط ژاک لاکان مجدداً با مفهوم "ساختار خویشتن" به کار گرفته شد. هدف لاکان از عنوان کردن مسئله ساختار "خویشتن" نشان دادن رابطه میان سه عنصر اصلی در تحلیل روانشناختی به شیوه ی خود بود، به عبارت دیگر او می خواست رابطه میان مادر، فرزند و کمبود را مطرح و بررسی نماید که تصور می کرد پایه و اساس ساختار « "من" اجتماعی فرد است. در تحقیق حاضر، بر آن شدیم تا با رویکرد نقد روانشناختی به شیوه ی ژاک لاکان به عنوان چارچوبه کار خود، به بررسی برخی آثار آملی نوتومب، نویسنده بلژیکیِ فرانسوی زبان پرداخته و فرضیه عقده اُدیپ و عقده های خانوادگی را در سه اثر او، " قلبت را به تپش وادار"، " پدرکُشی" و "نام های بی جنسیت" بیابیم. تصوبر پدران مستبد، مادران ساده لوح، استقاده ابزاری از کودکان، میل به جانشینیِ پدر و تصاحب مادر نزد فرزندان، نشانه هایی از عقده ادیپ بوده و بر هدف نگارنده در به تصویر کشیدن ساختارِ "منِ" سوژه در جامعه مدرن گواهی می دهند.
