الاربی الباکالی
چکیده
مقالة حاضر در چارچوب مطالعاتِ آمار واژگانی، به بررسی افزایش واژگان در آثار ادبیِ ژولین گراک می‌پردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که استفاده از واژگان جدید در دورة دوم هنری این نویسنده (1998-1992) بیشتر و غنی‌تر ...
بیشتر
مقالة حاضر در چارچوب مطالعاتِ آمار واژگانی، به بررسی افزایش واژگان در آثار ادبیِ ژولین گراک می‌پردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که استفاده از واژگان جدید در دورة دوم هنری این نویسنده (1998-1992) بیشتر و غنی‌تر از دورة اول هنری وی (1967-1938) است. به علاوه، افزایش واژگان در آثار گراک ثابت نبوده و با گذر از ژانری به ژانر دیگر تغییر پیدا میکند. در این مقاله خواهیم دید که لغات استفاده شده توسط گراک در دوره دوم هنری، بسیار خاص و ناشی از سبکِ نوشتاری ویژه نویسنده در این دوره میباشد. سبک نوشتاری جدیدی که گراک با نگارش لترین1، ارائه میکند، با تعاریف کلاسیک مطابقت ندارد. در حقیقت، اگر بیان کنیم این نویسنده فرم بیانی اصیلی را تجدید نموده است که نویسندگان پس از او، از آن وام میگیرند، اغراق نکردهایم. آثارِ گراک در دورة دوم بخشی از ادبیات ِبه عبارتی «تکه تکه» را شامل میشوند که بهعنوانِ مجموعهای کاملاً آزاد، موزاییکی از واژگان، تأملات و خاطرات (غالباً دوران کودکی) تعریف میشود.
