نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تبریز

2 دانش‌آموخته دکتری زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تبریز

چکیده

مِدِه اثر ژان آنوی، برخاسته از اعماق دنیای اسطوره ها، بار دیگر مادر فرزندکش و عاشق را به صحنه می­برد. همچون دیگر قهرمانان تراژدی که دچار افراط در تمایلات خود می شوند، مِدِه به دلیل عشق بی حد و حصر خود، فداکاری را از مرحله منطق می‌گذراند. اما هنگامی که از خیانت ژزون باخبر می‌شود، پایان خونینی برای عشق خود رقم می‌زند. مده‌ اثر آنوی به دلیل اینکه زندگی در دنیای افراد حقیر را رد می‌کند و در نهایت دست به خودکشی می‌زند، از مده‌ باستانی متفاوت می‌شود. در واقع، فرزندکشی از خیانت در عشق حاصل می‌شود و از طرف دیگر این امر در ارتباط با سرنوشت قرار می‌گیرد. به همین دلیل ما در این مقاله به مطالعه عشق و رابطه‌ی خود با دیگری و همچنین به بررسی نحوه‌ی برخورد مده با سرنوشت از پیش تعیین شده می‌پردازیم.

کلیدواژه‌ها

ALBERES René Marill,  Aventure intellectuelle du XXe siècle, Panorama     
      des littératures européennes, Albin Michel, Paris, 1959.
ALBERES René Marill, La Révolte des écrivains d'aujourd'hui, Edition  
      Corrêa, Paris, 1949.
ANOUILH Jean, «Une obscure nostalgie des rideaux rouges qui  
      tombent», L'Avant-scène, no 372, 15 juin1967.
ANOUILH Jean,  Pièces noires : L'Hermine ; La Sauvage ; Le Voyageur
      sans bagages ; Eurydice. Clamann Lévy, Paris, 1942.
ANOUILH Jean, Médée, La Table ronde, Paris, 1997.
BOISDEFFRE Pierre de, «Jean Anouilh ou l'enfance en exil», in
      Métamorphoses de la littérature, Edition Alsatia, Paris, 1951.
BORGAL Clément, Anouilh la peine de vivre, Centurion, Paris, 1966.
BRUNEL Pierre, Mythocritique Théorie et Parcours, PUF, Paris, 1992.
CHAZAL Pierre, «La Pureté du cœur dans le théâtre d'Anouilh» in Foi et
     Vie, no 7, novembre-décembre, 1946.
FUAD KADUM Abdul-Husain, La Fatalité dans le théâtre de Jean
     Anouilh, Thèse de 3e cycle, Université d'Aix-en-Provence, 1976.
GIGNOUX Hubert, Jean Anouilh, Edition du Temps présent, Paris, 1946.
IONESCO Eugène, Journal de miettes, Gallimard, Paris, 1973.
LASSALLE Jean-Pierre, Jean Anouilh ou la vaine révolte, Edition
      Subervie, Rodez, 1958.
MERMIER Guy, «Le Refus du monde comme il va», Anouilh et les
      critiques de notre temps, Garnier Frères, Paris, 1977,
ROBERT Paul, Dictionnaire alphabétique et analogique de la langue
      française, Robert, Paris, 1981.
ROMBOUT André, La Pureté dans le théâtre de Jean Anouilh; Amour et
     bonheur ou l'anarchie réactionnaire, Universiteits pers Amsterdam,   
     Holland, 1975.
SIMON Pierre-Henri, Jean Anouilh et la pureté dans Théâtre et Destin, Armand Colin,  Paris, 1959.
VIER Jacques, Le Théâtre de Jean Anouilh, CDU et SEDES réunis,
      Paris, 1976.