نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشیار، دانشگاه شهید بهشتی
2 دانشگاه شهید بهشتی تهران
چکیده
هنگامی که در سال 1884 ژوریس کارل هویسمانس کتاب "بیراه" را منتشر کرد از همان ابتدا این اثر به عنوان مانیفستی سمبولیست و ضد مدرن انگاشته شد . نویسنده در حالی که زمانی جزِ هواداران مکتب ناتورالیسم بود قبل از گسستن از زولا دست به نوشتن این اثر میزند که کاملا برخلاف خط مشی این جریان ادبی است .
کتاب "بیراه" اثری است که در ان طرح داستان واقعی وجود ندارد و در ان ما شخصیت اصلی "د.اسنت" را دنبال میکنیم که اشراف زاده ای بی تفاوت و زیبایی شناس مردم گریز بوده و در انزوایی خود خواسته دور از اجتماع و جمعیت زندگی می کند.
هویسمانس در این اثر به نحوی حساب شده میل شخصی خود را برای پیاده کردن یک مطالعه روانشناسی بر روی شخصیت اصلی اثرش اجرا میکند و در موازای ان شوق خویش را نسبت به معنویات به تصویر میکشد .
در دوره ای که هویسمانس زندگی میکند مفهوم عبارت "مقدس" حوزه زیبایی شناسی را ارام ارام در میگیرد و در موازای جاذبه عرفان که به شدت در ان دوره احساس می شود زبان مذهبی دوره سمبولیست را فرا گرفته است.
کافی است که حکایات مذهبی (چه اثاری که تحت عنوان رمان و چه اثار اتوبیوگرافی) که در سال های 1880نوشته شده است را مطالعه کنیم تا ارتباط برقرار شده بین هنر و ایمان مذهبی را دریابیم.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)