اسمعیل محفوف
چکیده
چکیده— هدف مقاله حاضر آن است که با بهرهگیری مکرر، بهعنوان نمونه، از کتاب Soufi, mon amour (۲۰۱۱) اثر نویسنده ترک، الیف شافاک، مسیر تازهای را که اخیراً رمان خودزندگینامهای مغربی به زبان فرانسه دنبال ...
بیشتر
چکیده— هدف مقاله حاضر آن است که با بهرهگیری مکرر، بهعنوان نمونه، از کتاب Soufi, mon amour (۲۰۱۱) اثر نویسنده ترک، الیف شافاک، مسیر تازهای را که اخیراً رمان خودزندگینامهای مغربی به زبان فرانسه دنبال کرده است، نشان دهد: مسیر تصوف که نه تنها ژانر موردنظر بلکه کل ادبیات مغربی به زبان فرانسه را دگرگون میسازد. با بازتاب تعریف رمان بهعنوان «توانایی در بهرهگیری از بخشهای گستردهتری از تجربه انسانی» (رابرت، ۱۹۷۲: ۱۵)، شکل ادبی، که اساساً روحانی است و در رمان مورد مطالعه، Nulle part dans la maison de mon père (۲۰۰۷) اثر نویسنده مشهور الجزایری، آسیه جبار، تجلی مییابد، از ترکیب دو عنصر ادبی مرتبط دیگر، یعنی رمانس و خودزندگینامه، پدید آمده است. از این تنیدگی ادبی و روحانی که غیرقابل گسست است، بازپیکربندی عمیقی از هویت فرهنگی چندفرهنگی نویسنده حاصل میشود — هویتی که همانند رهاسازی خویشتن بهعنوان مرحله یا مقام (maqamat به عربی) نهایی تحقق روحانی انسان، در شکلی از خلا فرهنگی تجدید حیات مییابد.
